Gry dla dzieci

[Monttsserat]

Cześć Szykujemy się właśnie do powrotu po nowym roku z Podcastami Przygodówkowymi.
Przy jednym z tematów chciałabym prosić Was o pomoc. Otóż chcemy zrobić odcinek o grach dla dzieci, ale także o sposobach wprowadzania dzieci w świat gier. (niekoniecznie przygodówek).

Kto z Was jest rodzicem i mógłby podzielić się w komentarzu swoimi przemyśleniami, historiami i sposobami. Jakie są Wasze ulubione gry, które można by polecić innym rodzicom, by pokazali je swoim dzieciom w różnym wieku.

Zdrówka

[rewind]

Fajny temat. Poproszę o odrobinę czasu na odpisaniee.

[Monttsserat]

Jeszcze jest chwila, bo robię ciągle plan odcinka

[Monttsserat]

Jeszcze jest chwila, bo robię ciągle plan odcinka

[Urszula]

Swoje córki oswajałam z komputerem grając w serie gier Putt-putt. Potem był Hariboy's quest, Mutation of J.B. czy Podwójne kłopoty Bud Tuckera. Przy nich zaczęłam i ja grać w gry przygodowe. Dlaczego taki wybór, bo pamiętam reakcję jednej z córek, gdy grała w Warcrafta 1 – padł okrzyk do ataku, a moje dziecko uciekło do pokoju. Siłą rzeczy dobierałam gry, które im się podobały i ich nie straszyły. Zagrywały się w platformówki, jak Alladyn, Król lew, JAZZ JACK RABBIT były w nich naprawdę dobry. Jednak po czasie coraz częściej sięgały, po gry przygodowe. Po wielu latach, jedna pozostała z przygodówkami, a druga zagrywa w Wiedźmina czy Diablo. Nie wiem, czym tak naprawdę się kierować w dobrze gier, wszystko zależy chyba od temperamentu dziecka i jego gustu, wrażliwości. Nie pokazywałam gier, gdzie była przemoc i krew się lała strumieniami, zresztą takich w domu nie było. Dorosły i sobie dobierają same gry, choć czasu na granie mają jakby mniej. Wolą poczytać dobrą książkę niż spędzać czas przy komputerze.

[rewind]

Gry pewnie mogą być dobrym wspólnym zainteresowaniem z rodzicem. Pomijając kwestie związane z negatywnym wpływem na rozwój młodej osoby. Nie lubię się rozwodzić, ale może wymienię kilka, które wydają mi się w jakiś sposób mądre do polecenia - dla osób w każdym wieku, a zwłaszcza dzieci.

Szachy - rozumie się. Dużo myślenia. Jeśli chodzi o współzawodniczenie, to warto dążyć do wygranej, ale nie odstawiać cyrku jak się przegra.

Gra logiczna na komputerze - Snakebird. Znana jako jedna z najbardziej zwodniczo trudnych gier logicznych na Steamie, jednak kilka dni temu wydana została też kolejna odsłona Snakebirda, tym razem w stylu "easy".

Dropsy - gra przygodowa. Piękna i wzruszająca z niesamowitym klimatem. Dobroduszny główny bohater, z którym niektórzy mieszkańcy miasteczka mają na pieńku lub uważają za dziwaka. Zamiast dialogów występują chmurki z obrazkami.

The Sims 4 i Factorio - gry symulacyjne. Dają mnóstwo pola do popisu w zakresie kreatywności. Uważam, że simsy ciekawie pokazują sytuacje towarzyskie, mimo że użyty jest język zmyślony. Zdają się inspirować do tego, by więcej spędzać czasu z ludźmi a nie z komputerem. Factorio nomiast tak wytęża szare komórki, że aż czuje się potrzebę odpoczynku. Daj dziecku Factorio - inżynier gwarantowany.

[Monttsserat]

Urszulo mam takie pytanie do Ciebie. Bo wynika z Twojego wpisu, że najpierw oswajałaś córki z graniem, a dopiero później zaczęłaś sama grać - czy tak?
Moi rodzice nie byli i do teraz nie są graczami, ale choć gry były dla nich zupełnym nowum w latach 90. bardzo świadomie dobierali nam produkcje zaczynając od takich gier jak Barbie Projektantka Mody, Sperfoteletransporter czy pierwsze gry przygodowe pokroju Ace Ventura.

Chodzi mi to, że nie trzeba samemu być graczem, by o tę edukację dbać.

[Urszula]

Wydaje mi się, że troszkę dobrych chęci (w dobie internetu) można wszystko wyczytać, zobaczyć. Przede wszystkim kierowałam się tym, by nie było wulgaryzmów (i tak się nauczą, tylko później) bez głupiej przemocy i krwawych scen. Moje dzieci miały różne kłopoty z koordynacją i wyobraźnią przestrzenną i takie miałam zalecenia od terapeuty, aby dziewczyny malowały rękoma (farbki, kartka i ich rączki), malowały rysowały czy grały na komputerze, starając się przestawiać myszkę dla leworęcznej córki i praworęcznej. Mój udział musiał być i się wcale nie skarżę, ponieważ część gier programów, wymagała szybszego czytania, więc byłam potrzebna. Pamiętam jak musiałam przepływać kanał w Ace Venturze, bo córki sobie nie radziły, ale to było do czasu. Potem to ja prosiłam o pomoc w różnych elementach zręcznościowych, bo były w tym dużo lepsze. Wspólna zabawa była przednia, w Simsach to ja byłam budowniczym i projektantem domów, one robiły resztę. Nie kupowałam im gier typu przebierz lalkę, bo tym bawiły się bez komputera, ale pomaganie Świętemu Mikołajowi, było już w komputerze. Dobór programów pewnie zależy od charakteru dziecka, jego temperamentu. Nie kierowałam się opinią " bo kolega w to gra to ja też chcę", najczęściej była to próba naciągania. Warcrafta dostały i grać w niego nie chciały

[arekkondi]

Chciałbym podzielić się swoimi spostrzeżeniami na temat tego, jak moje dzieci spędzają czas przed komputerem, grając w gry online. Zauważyłem, że dla nich gry te są nie tylko sposobem na zabawę, ale także narzędziem do nauki i rozwoju umiejętności. Są zdolne do współpracy, gdy grają w zespołowych grach wieloosobowych, co pomaga im rozwijać umiejętności komunikacyjne i pracy w grupie. Często wybierają gry, które stawiają przed nimi wyzwania, co pomaga im rozwijać umiejętności problemowe i strategiczne. Jednocześnie, zauważyłem, że umiejętność kontrolowania czasu spędzanego przed ekranem jest dla nich ważna, ponieważ samodzielnie ustalają limity czasowe na grę. Ważne jest także, że zawsze sprawdzam, czy gry, w które grają, są odpowiednie dla ich wieku i czy posiadają odpowiednie filtry bezpieczeństwa online. Moje dzieciaki grają na https://www.gralandia.pl Ogólnie rzecz biorąc, widzę, że gry online stają się dla nich sposobem na rozwijanie kreatywności, naukę pracy w zespole i radzenie sobie z wyzwaniami. Chciałbym również usłyszeć, jakie są Wasze doświadczenia w tej kwestii i jakie korzyści lub obawy widzicie związane z grami online dla Waszych dzieci.