A.D. 2044 - ocena użytkownika

[Urszula]

Mile widziane uzasadnienie oceny

[Urszula]

Kupiłam grę dlatego, że powstała na podstawie słynnego filmu, który bawi mnie niezmiennie do dziś , a mianowicie „Seksmisję”, jak również wielka reklama, towarzysząca jej wydaniu. Liczyłam więc na odpowiednią dawkę humoru i ciekawe postacie. Niestety ani humoru, przynajmniej mnie gra nie bawiła, a zamiast fajnych postaci trzy szpetne roboto- kobiety, które w dodatku trzeba było wyeliminować. Zagadki przedmiotowe, ale żeby nie było tak łatwo, zostały tak usytuowane niektóre przedmioty, albo wręcz znaczna ich część, że gdy się nie podeszło z odpowiedniej strony, to były niewidoczne. Powinna być dołączona instrukcja, jak poruszać się w grze, by zobaczyć zapałki na stole, gdy ich nie widać, patrząc na tenże stół. Można było więc przeoczyć wiele przedmiotów nie mogąc pchnąć gry do przodu. Nie była to gra, która mogłaby zachwycić, czy czymś wyjątkowym przykuć do monitora. Moja ocena 5/10

[qwerty]

Wady wymienione przez Ulę wcale mi nie przeszkadzały. Powiem więcej: nie zaprzątałem sobie nimi głowy.
Niczym nie wyróżniająca się produkcja, zwykły średniak.

Ocena: 6+/10

[Iselor]

Seksmisja cieszy się w Polsce zasłużoną popularnością wśród kolejnych pokoleń. Panowie z LK Avalon postanowili więc wykorzystać ową popularność i na bazie filmu zrobili przygodówkę. Jak owe dzieło wyszło?

Gra przenosi nas do roku 2044, w którym to świat jest rzekomo pozbawiony mężczyzn i zdominowany przez kobiety. Nasz bohater, ostatni mężczyzna szuka więc drogi ucieczki z owego "raju". Jak więc widać gra nie bazuje na oryginalnym scenariuszu; także lokacje nie są wzorowane na tych filmowych.

Cóż, może to dałoby się przełknąć, ale to nie jest jedyny mankament. W grze brakuje jakichkolwiek interakcji z postaciami. Na naszej drodze spotkamy co prawda kilka kobiet, ale nie prowadzimy z nimi żadnych dialogów. Niestety, jedyna interakcja z jaką z nimi wchodzimy to buziaki, którymi musimy obdarzyć nieznajome, które po takim potraktowaniu mdleją z rozkoszy, a my możemy ruszać dalej.

Na szczęście zagadki są dosyć logiczne, trzeba pomyśleć by je rozwiązać, nie ma nic w rodzaju "użyj gwoździa na żółtym serze a otrzymasz naboje do pistoletu". To na pewno zaleta gry. Inną jest oprawa graficzna. Grafika jest ładna i nawet dzisiaj nie razi w oczy.
Szkoda tylko, że dźwięków w grze prawie nie ma, a o muzyce można powiedzieć jedno: nijaka.

A.D. 2044 brakuje niestety jednej bardzo ważnej rzeczy: Klimatu. Człowiek gra, ale nic nie przykuwa go do ekranu by chciał poznać zakończenie tej historii. Grać się w grę da, tylko po co? Przygodówek - zarówno równie wiekowych jak ten tytuł jak i nowych - znajdziemy mnóstwo o wiele lepszych jakościowo. A.D. 2044 mogę polecić tylko kolekcjonerom, miłośnikom starych gier (zwłaszcza polskich) i fanatykom przygodówek, którzy muszą mieć każdy tytuł w tym gatunku. Reszta może sobie spokojnie darować.

4/10

[Vicek]

Pierwsza polska przygodówka point'n'click z prawdziwego zdarzenia. Fabuła bazuje na Seksmisji i może nie jest tak znakomita jak w filmowym odpowiedniku, ale i tak daje radę. Najmocniejszym elementem gry jest humor. Sporo jest tu nawiązań zarówno do filmu jak i do ówczesnych realiów Może wielu zaskoczę, ale w A.D. 2044 spodobała mi się nawet grafika - prezentuje się ona całkiem korzystnie (oczywiście biorąc pod uwagę możliwości małego Atari).
Bardzo ciekawie wygląda interfejs, podobny do tego z A New Beginning. Otóż każdemu miejscu interaktywnemu jest przyporządkowany indywidualny zestaw komend, co urozmaica rozgrywkę i dodaje grze nieco głębi.

No i na koniec mały koszmar - to właśnie w A.D. 2044 znajduje się najbardziej skrajny przykład pixel huntingu, jaki pojawił się kiedykolwiek w grach. Mamy do dyspozycji czarny ekran i musimy trafić w kursorem w konkretny punkt. Nie ma do tego żadnej podpowiedzi, ale zwykle wystarcza 5-10 minut klikania na chybił trafił, by jakoś toto przejść

Warto dodać, że autorem gry jest Roland Pantoła - późniejszy szef grupy projektantów z rzeszowskiego Detalionu

8/10

[qwerty]

Kompletnie nie pamiętam tego "czarnego ekranu". Na usprawiedliwienie powiem, że sama gra też za głęboko nie wryła mi się w pamięć. Nie podoba mi się w polskich grach na małe Atari uporczywe implementowanie ograniczonego ekwipunku. 3 (czy 5?) przedmioty w plecaku to zdecydowanie za mało. Natomiast grało mi się w to zdecydowanie lepiej niż w Klątwę, dlatego oceniam tytuł na 6+/10.

[Pawuloniasty]

Stara, dobra Seksmisja. Z grą po raz pierwszy zetknąłem się lata temu, w śp. Gamblerze . Nic wielkiego, ale całkiem bezboleśnie dało się grać. Mam osobiście pewien sentyment do LK Avalon, w końcu w pewnym stopniu przecierali ten szlak w naszym kraju, gdy ta branża w rodzimym wydaniu dopiero raczkowała. Moja ocena: 6/10.

[Piotr_85]

Dla mnie AD 2044 to gra słaba praktycznie w każdym możliwym aspekcie. Oprawa graficzna wygląda jakby ktoś uczył się renderowania w 3D Maxie. Wszystko jest bardzo proste, pozbawione detali i sztuczne, od modeli postaci i otoczenia aż po ich animacje. To samo można powiedzieć o filmach przerywnik owych o ile można tak nazwać latającą kamerę nad wcześniej wspomnianymi prostymi modelami. Sterowanie i rozgrywka to koszmar. Przez większość gry bawimy się w pixel hunting co utrudnia poruszanie się postacią którą trudno zmusić do współpracy. Gdyby nie poradnik to o wielu miejscach bym nawet nie wiedział. Muzyka jest nużąca a głos głównego bohatera nagrany gorzej niż dubbing w Teengencie. Fabuła to uproszczony scenariusz Sexmisji i w sumie tyle można o niej powiedzieć bo nie ma tu dialogów, notatek itp. rzeczy rozwijających historię. Dobrze że grę można ukończyć w 2 godziny więc nie trzeba się męczyć zbyt długo by zobaczyć "niesamowity ekran z gratulacjami"


PLUSY:
- Suchary głównego bohatera, które są tak suche że aż bawią.

MINUSY:
- Pixel Hunting
- Ochydna Grafika
- Fatalna praca kamery
- Warstwa audio

OCENA 2/10

[Majkel47]

Plusy:
- Klimat filmowej seksmisji
- Długie, ciekawe intro
- Intuicyjne zagadki ekwipunkowe
- Stylistyka rodem z filmów Sci-Fi z lat 80
- Fajnie dobrany głos narratorki rodem z Polskiej telewizji okresu PRL
- Bogato zdobione obramowanie wokoło okna gry

Minusy:
- Warstwa graficzna, która wygląda jak pierwszy projekt na DOSowym 3D Studio
- Głos (?) w głowie głównego bohatera i sam główny bohater mogliby uspać widownię swoimi sucharami
- Fatalne głosy powyższych postaci
- Pixelhunting, z którym borykamy się przez niemal całą grę
- Nieintuicyjne kąty kamery i system poruszania
- Ścieżka dźwiękowa brzmi jakby była komponowała na szybko i psuje odbiór całej gry.
- FATALNE błędy techniczne

Ocena gry: 5/10
Ubawiła mnie ta gra do łez. Serio. Nigdy nie widziałem bardziej naiwnych rozwiązań technicznych podobnych do tych w A.D. 2044. W ciągu gry 5 (!!!) RAZY save odmówił posłuszeństwa, więc naprawdę trzeba często i gęsto zapisywać grę. Zaglądał może ktoś do plików gry? Animacje, które są w formacie .avi mają urocze zabezpieczenie przed oglądaniem. Wielki biały napis o tym, że oglądanie tych plików może być NIEBEZPIECZNE. Naprawdę urocze. Krytykowanie tej gry to jak kopanie leżącego. Jestem w stanie jej trochę wybaczyć ze względu na to, że pod tą grą pisał się pan Roland Pantoła, ale nie mogę przymykać oczu na tak rażące problemy. Nie wiem jakie oceny zebrała gra w okolicach roku ’96, ale podejrzewam, że mogły być co najwyżej średnie. Jak pokazuje historia, pan Roland i cała ekipa późniejszego Detalionu odrobili lekcje na 6+ i dostarczyli nam później 4 fascynujące przygody. Mimo wszystko warto zagrać w A.D. 2044, bo to kawałek Polskiej historii gier komputerowych. Szczególnie, że niedawno był rozdawany za darmo, a na GOGu nie kosztuje majątku.

[Vicek]

Zaglądał może ktoś do plików gry? Animacje, które są w formacie .avi mają urocze zabezpieczenie przed oglądaniem. Wielki biały napis o tym, że oglądanie tych plików może być NIEBEZPIECZNE. Naprawdę urocze.

Znalazłem takie wyjaśnienie:

Akurat stwierdzenie, że "oglądanie może być niebezpieczne" nie było wcale "przesłodko naiwne". Te pliki były tak skonstruowane, że próba ich obejrzenia na ówczesnych odtwarzaczach mediów powodowała ich awarię. Przypominam, że to czasy Windows 95, gdzie separacja procesów w kernelu była relatywnie słaba i "wywalenie" się jednego programu mogło pociągnąć za sobą inne albo i cały system.

Nie wiem jakie oceny zebrała gra w okolicach roku ’96, ale podejrzewam, że mogły być co najwyżej średnie.

Gra została wysoko oceniona, bo też w momencie premiery była prawdopodobnie najbardziej zaawansowaną technologicznie polską produkcją. Jest pierwszą polską grą wydaną na 2 CD i z pewnością jedną z pierwszych, jeśli nie pierwszą działającą wyłącznie w systemie Windows i pracującą w środowisku 3D. W dodatku jest to tytuł bogato animowany, bez skokowego przechodzenia pomiędzy kolejnymi lokacjami, (co było wówczas normą w przygodówkach). Z niską oceną grafiki się nie zgadzam, w 1996 roku robiła bardzo dobre wrażenie. Dla porównania wstawiam lokację z Nocy (miała premierę mniej więcej w tym samym czasie)

W ciągu gry 5 (!!!) RAZY save odmówił posłuszeństwa, więc naprawdę trzeba często i gęsto zapisywać grę.

Ukończyłem grę co najmniej dwukrotnie i ani razu nie miałem problemu z plikami zapisu.

[Majkel47]

No dobrze, zwracam honor i faktycznie masz rację. Wzmianka o plikach gry była czysto humorystyczna, więc za bardzo nie miało to wpływu na ocenę, ale technikalia będę nadal uważał za minus. Może to przypadłość wydania z GOG'a, może pierwotnej wersji gry? Nie wiem. W każdym razie mea culpa, że nie sprawdziłem ocen. Biję się także w pierś odnośnie grafiki. Nadal uważam, że te modele nie grzeszą urodą, nadal uważam, że postacie są brzydkie, ale... o "Nocy" w momencie pisania tego tekstu to już nie pomyślałem. Na dodatek jedna firma to produkowała... Dziękuję za sprostowanie mojej opinii Ocena pozostanie niezmieniona, ale warto też wziąć pod uwagę kontrargumenty Vicka

[Urszula]

Gra została wysoko oceniona, bo też w momencie premiery była prawdopodobnie najbardziej zaawansowaną technologicznie polską produkcją. Jest pierwszą polską grą wydaną na 2 CD i z pewnością jedną z pierwszych, jeśli nie pierwszą działającą wyłącznie w systemie Windows i pracującą w środowisku 3D. W dodatku jest to tytuł bogato animowany, bez skokowego przechodzenia pomiędzy kolejnymi lokacjami, (co było wówczas normą w przygodówkach). Z niską oceną grafiki się nie zgadzam, w 1996 roku robiła bardzo dobre wrażenie. Dla porównania wstawiam lokację z Nocy (miała premierę mniej więcej w tym samym czasie)

Co nie zmienia fakktu, że modele postaci były koszmarne, szukanie przedmiotów były niezłym wyzwaniem. Postacie poruszające się do tyłu, źle działająca kamera. Grając się w nią spodziewałam się dobrego humoru i mimo wszystko lepszej oprawy graficznej, ale tego nie dostałam. Porównując późniejsze produkcje Detaliony, AD 2044 jest brzydkie. Natmiast jesli chodzi o oceny, nie wiem jakie było, ale reklama była przeogromna, a w zmian dostałam kiepską grę.

[Vicek]

Porównując późniejsze produkcje Detaliony, AD 2044 jest brzydkie. Natmiast jesli chodzi o oceny, nie wiem jakie było, ale reklama była przeogromna, a w zmian dostałam kiepską grę.

To normalne, w ciągu dwóch lat od premiery A.D. 2044 dokonał się spory postęp technologiczny.
A oceny były następujące:

Świat Gier Komputerowych: Grafika 9, Dźwięk 8, Grywalność 9
Secret Service: 85/100
Gambler: Grafika 78%, Dźwięk 68%, Ogółem 75%
Gry komputerowe: 72%

Uważam, że oceny były odrobinę zawyżone. Recenzenci zgodnie podkreślali, że wreszcie doczekaliśmy się gry, która dorównuje zachodnim produkcjom i być może przymknęli w związku z tym oko na kilka wad.
Należy jednak pamiętać, że gra powstała w 1996 roku i jej niedoskonałości nie irytowały wówczas aż tak bardzo. Pixel hunting był w tym czasie na porządku dziennym, a węzłowy sposób przemieszczania się między lokacjami, choć daleki od ideału, funkcjonował w grach jeszcze długo.

W chwili premiery gra prezentowała się naprawdę przyzwoicie pod względem technicznym. Lokacje, choć momentami zbyt sterylne, były ładne i szczegółowe, a liczne animacje robiły wrażenie. Wadą był wspomniany wcześniej pixel hunting i niezbyt funkcjonalne ustawienie zbliżeń na poszczególne miejsca oraz punktów przejścia pomiędzy lokacjami.
Trzeba przyznać, że ten typ grafiki oraz sposób poruszania się po lokacjach zestarzały się bardzo mocno. Dziś gra nikogo już nie zachwyci technologią, grafiką czy bogatymi animacjami. Przyzwyczailiśmy się do wygodnego sterowania, komfortowego wyszukiwania przedmiotów (mamy przecież wyświetlacze hot-spotów) i bezproblemowej rozgrywki, więc nie najlepiej przemyślane elementy A.D. 2044 irytują trzy razy bardziej niż kiedyś. Elementy, na które czas wpływa w najmniejszym stopniu, czyli zagadki i fabuła, nie są na tyle dobre, by uratować grę w oczach współczesnego odbiorcy. Owszem, wyzwania prezentują dobry poziom, ale wymagają mozolnego poszukiwania trudno dostępnych przedmiotów. Historia, choć ma swoje momenty, jest tylko tłem dla filmowej Seksmisji. Humor czasem w niezrozumiały sposób bawi, ale generalnie nie jest zbyt subtelny czy wyszukany. I tylko kilka nawiązań, na przykład do Orwella (Policja Myśli) czy Galileusza ("a jednak się kręci"), robi świetne wrażenie.

Zalety z biegiem czasu wyblakły, wady - przeciwnie. Obecnie A.D. 2044 prezentuje wartość muzealną, jak na dzisiejsze standardy jest to tytuł mało grywalny.
Bardzo trudno jest mi wystawić ocenę. Gdyby gra pojawiła się na rynku dziś, nie dałbym więcej niż 4/10. Ponieważ jednak jest to produkcja sprzed ponad dwudziestu lat, w dodatku bardzo ważna dla rozwoju polskich gier komputerowych, uważam, że zasługuje na 6.

Na szczęście wersja na Atari znacznie lepiej zniosła próbę czasu.

[Urszula]

Vicku, ja nie mówię, że ona jest całkiem do bani. Jednak w tym czasie było troszkę więcej gier, gdzie pixel hunting był do przyjęcia. W tej grze niestety w mojej ocenie nie. Grałam w nią więcej niż raz i pierwszy raz dawno, dawno temu i pamiętam frustrację, gdy poszukiwałam czegoś by ruszyć fabułę. Wynikało to z tego, że nie bradzo było wiadomo, co szukać, a w dodatku gdzie, gdy zalezało to od odpowiedniego ustawienia postaci, by zobaczyć głupie zapałki na stole.

[qwerty]

Porównywanie grafiki A.D. 2044 do jednej z najgorszych i najbrzydszych gier z tamtego okresu jest lekkim nadużyciem.

[Vicek]

Porównywanie grafiki A.D. 2044 do jednej z najgorszych i najbrzydszych gier z tamtego okresu jest lekkim nadużyciem.

Celowo zestawiłem te dwie gry, ponieważ moi przedmówcy wskazywali m. in., że grafika A.D. 2044 jest ohydna i wygląda, jakby ktoś się uczył projektowania w programie do grafiki trójwymiarowej. Podałem więc przykład idealnie pasujący do tych słów.

[qwerty]

Nie ulega wątpliwości, że są brzydsze gry. Jestem jednak ciekaw, jak by wyglądało analogiczne porównanie do tytułu z Zachodu. Jeśli dobrze pamiętam, A.D. było pierwszą polską produkcją chwaloną za grafikę nie odbiegającą za bardzo od zagranicznych standardów. Mimo wszystko to nie był koniec "pogoni" w kwestiach A/V.

[earwig11]

To co mi najbardziej przeszkadzało to złośliwie poukrywane hotspoty oraz nie do końca przemyślany interfejs (4 ikony właściwie służące do tego samego - oko, lupa i 2 rodzaje butów, i tylko 6 przedmiotów widocznych jednocześnie w plecaku). Braki w animacjach prawdopodobnie można wytłumaczyć aspektami czasowo-finansowymi. Dodatkowe filmiki to także kolejne płytki co złożyłoby się na wyższą cenę samej gry. Można też się domyślać dlaczego zastosowano roboty zamiast ludzkich postaci - kto wtedy w Polsce potrafił przygotować przekonywujące animacje ludzi w 3D? 6/10

[Szczery]

Ostatnio sobie powtórzyłem. Z czystej, naiwnej nostalgii (jedna z gier mojego dzieciństwa) mógłbym dać nawet 7/10. Niestety, boleśnie przekonałem się o tym, że gra ma nieuczciwe podejście, tj. można ją sobie bezpowrotnie zepsuć, jeżeli nie weźmiemy pewnego przedmiotu - dużo później okazuje się, że nie możesz gry przejść, bo tego przedmiotu nie masz, a jest w miejscu do którego nie masz już dostępu. Wkurzyło mnie to i z zasady takie coś zaniża u mnie grze ocenę. Więc mimo całkiem dobrej zabawy, jaką miałem aż do tego momentu, daję jedynie 5/10.

Btw: Pixel-hunting? Naprawdę? W przypadku tej gry to raczej... Nie wiem... Angle-hunting?

[Fota113]

Wspomnienie na szybko z A.D. 2044? Ogromny Pixel Hunting, chyba w żadnej innej grze tak długo nie klikałem myszką po planszy z nadzieją by ruszyć dalej z akcją.Probemy techniczne z odpaleniem gry, oraz sejwy potrafiły się zbugować i odmówić odczytu. Grafika nie oszukujmy się jest kiepska praca kamery i jej ustawienie jeszcze gorsze (bardzo często ciezko było ustawić się tak by w ogóle zobaczyć przedmiot). Muzyka nie zapadła mi w pamięć, więc nawet nie ocenię tego elementu powiedzmy, że ani nie przeszkadzała ani nie zachwycała. Fabuła też do odkrywczych nie należy i fani serialu Seksmisja będą wiedzieć o co chodzi od razu. Mimo tak dużo wad i to tak bardzo irytujących, gra w tamtym okresie mogła mieć swój urok i bazować na nostalgii w czasie świetności filmu Seksmisja. Moja ocena 4+/10
+jedna z pierwszych gier przygodowych polskich z rozmachem
+najgorsza nie jest mimo tak wielu wad
-problemy techniczne i z sejwami
-grafika
-praca kamery
-fabuła
-Ogromny Pixel Hunting
-krótka