Reprobates: u bram śmierci - ocena użytkownika

[pelagia]

Mile widziane uzasadnienie oceny

[Izysnofret]

Nie wiedziałam za bardzo, jak ocenić tę grę... Ogólnie nudnawa, ale ma momenty bardzo wciągające i dynamiczne, szczególnie koszmar w kostnicy. Pomysł też jest niezły, tylko szkoda, że twórcy nie wykorzystali jego potencjału. Nudzi ganianie po wyspie i ciągła zabawa w "100 pomysłów na wykorzystanie kija i kamieni", nudzą mdłe dialogi i mało wyraziste postacie. Główny bohater znalazł się w bardzo tajemniczej i stresogennej sytuacji, a jedyne na co go stać, to banalne rozmowy "Chyba jesteś zagubiona/y", "Jak się czujesz?", tak jakby nie odczuwał żadnych emocji. Całość jakoś się nie klei i trudno się naprawdę wczuć w grę.
Za to mimika postaci i filmiki naprawdę zasługują na pochwałę.
Moja ocena: 6/10.

[Adam_OK]

OCENA GRY: 8/10

ZALETY:

+ ciekawa fabuła
+ ładna grafika
+ dobre udźwiękowienie
+ poprawna polonizacja
+ przyjazny interfejs

WADY:

- czasówki!
- za mało zagadek
- za mało muzyki

[Vicek]

Spójrzmy na to, ile nietypowych dla przygodówek elementów zafundowali nam twórcy:

1) Pasek zmęczenia - nie utrudniał życia na tyle, by nie dało się go zaakceptować
2) Zmienny widok na lokacje - każdego dnia trzeba było na nowo przyzwyczaić się do sposobu przedstawienia lokacji. Ma to swoje plusy - te dodatnie, ale i te ujemne. Jeśli ktoś chce się prześlizgnąć przez wyspiarskie etapy w jak najkrótszym czasie, to ten pomysł niezbyt mu się spodoba. Z kolei graczom, dla których eksploracja wyspy jest przyjemnym doświadczeniem (a także tym rozsmakowanym w urodzie Evy) pozwoli to uniknąć monotonii.
3) Zagadki sekwencyjne czyli fałszywe czasówki - zagadki, które były czasówkami w świecie gry, natomiast gracze nie byli ograniczeni czasowo (choć niektórzy pewnie tego nie zauważyli), lecz musieli wykonywać czynności w odpowiedniej kolejności. To chyba najbardziej kontrowersyjny element gry. Jest on wykorzystany bodaj dwukrotnie podczas drugiego snu.
O ile z zagadkami sekwencyjnymi miałem problemy, to już pełnoprawne czasówki czy zręcznościówki (było tego może po jednej sztuce) przeszedłem za pierwszym podejściem, choć nie należę do asów szybkiego klikania,
4) Zmienne tempo akcji - szybkie w przesiąkniętych strachem i tajemniczością snach i powolne, pozwalające odpocząć, na wyspie. Dzięki temu możemy się lepiej wczuć w sytuację głównego bohatera.

Problem w tym, że każdy z tych elementów spotkał się z krytyką ze strony graczy. Ja idę trochę pod prąd i uważam, że służą one urozmaiceniu rozgrywki, a ich wady nie wpływają w znaczący sposób na obniżenie grywalności, Fani przygodówek są jednak stworzeniami mocno konserwatywnymi i wszelkie nowinki wywołują u nich reakcję alergiczną No, może nie wszystkie

Wykonaniu postaci (zwłaszcza dzięki nadaniu każdej z nich cech charakterystycznych - zarówno w mowie jak i zachowaniu) nie mam nic do zarzucenia. Grafika nie jest może najwyższych lotów (najniższych też nie), ale kogo to obchodzi. Fabuła intryguje, choć zakończenie jest nieco rozczarowujące.

Gra mi się spodobała i nie przyjmuję do wiadomości argumentów, że bohater jest mdły i nijaki, że jest dupkiem i ma lekceważący stosunek do kobiet, że w kółko podnosi kijki i kamienie, że postępuje nielogicznie i takie tam. To wszystko są bezpodstawne pomówienia A nawet jeśli są podstawne, to kierujemy przecież typowym facetem, więc czego innego można się po takowym spodziewać?
Myślę, że w stresogennej sytuacji bohaterowie nie prowadziliby akademickich dyskusji, ale właśnie rzucaliby hasełkami w stylu "jak się czujesz?" (ja zapewne bym całkowicie zamilkł).

8/10

[UpartaZołza]

Gra, którą było mi wyjątkowo trudno ocenić.

Fabuła ze zmiennym tempem akcji - bardzo nudne dni, przepełnione jeszcze nudniejszymi dialogami, oraz dynamiczniejsze noce. Co z tego, że w nocy akcja nabierała tempa skoro czasówki - pozorne czy też nie - działały na mnie jak płachta na byka, i zamiast dodać rozgrywce emocji - takich motywujących, dających 'kopa' do działania, sprawiały, że miałam ochotę sobie rwać włosy z głowy.
Nie powiem, całość zaczęła mnie w pewnym momencie intrygować na tyle, że przestałam zwracać uwagę na te 'niedoskonałości' (no dobra: starałam się nie zwracać uwagi), ale co z tego? Zakończenie rozczarowuje - sam pomysł na fabułę jest dobry, ale mam wrażenie, że twórcom zabrakło pomysłu na wyjaśnienie tego wszystkiego; odbieram je jakby było dorobione na siłę, bo jakoś ta gra musi się skończyć.

Postacie - niby każda jest inna, ale tak naprawdę żadna "nie ma tego czegoś"; bohaterowie w moim odczuciu są nijacy, bez życia i emocji. Rozumiem, że każdy ma inną reakcję na stres, ale żeby tak wszystkie zebrane postacie nie okazywały emocji.. Serio?

...(ja zapewne bym całkowicie zamilkł).

Ty może byś zamilkł, ja na pewno bym ciągle gadała.... Dużo i emocjonalnie. Cóż, moim sposobem na stres jest właśnie przegadanie go. I nie uwierzę, że przy takiej zbieraninie osób nie znalazła się na wyspie ani jedna osoba, która reagowałaby na stres słowotokiem. To co to jest - zbieranina przypadkowych osób na wyspie, czy zjazd introwertyków?!

Myślę, że w stresogennej sytuacji bohaterowie nie prowadziliby akademickich dyskusji, ale właśnie rzucaliby hasełkami w stylu "jak się czujesz?"

Ja im nie każę prowadzić akademickich dyskusji, ale te dialogi mogłyby zawierać więcej pasji, pokazać, że bohaterowie przeżywają to co się z nimi dzieje! Bez tego rozmowy bohaterów są sztuczne, nie można wczuć się w ich sytuację. Odnosiłam wrażenie, że żadne z nich nie chce wyjaśnić całej tej sytuacji i jest im całkowicie obojętne gdzie i po co są, co to za wyspa, co z nimi będzie dalej.

Główny bohater irytował mnie niezmiernie - poruszać się toto nie potrafiło i tylko denerwowało mnie swoimi komentarzami. Już lepiej, żeby się nie odzywał.

Ostatecznie grze wystawiłam 5/10.

[winstonsmith]

Świetny pomysł na główną trillerową intrygę z rozwojowymi wątkami psycho-socjo-politycznymi. Niestety eksperyment się twórcom nie powiódł, gdyż ten potencjał został zaprzepaszczony: większa cześć fabuły polega na łażeniu w kółko albo przez przeszkody, zbieraniu chrustu, postacie i ich dialogi są marne. Tak naprawdę pierwszego dnia poznajemy lwią część fabuły a ostatniego jej niedopracowane zakończenie. Także świetny pomysł, grafika/lokacje, udźwiękwienie i pare nowatorskich rozwiązań nie przeważą szali na korzyść tej produkcji. Jest to gra kontrastów, czyli zasługuje na średnią ocenę.

[PawelJasiak]

Mam straszny problem z ocenieniem tej gry.
Fabuła - 9/10, szybko zaciekawia, fragmenty "snów" - budowa, kostnica czy miejsce wypadku - wybornie, klimatycznie, powoduje uczucie zaniepokojenia i z każdym następnym elementem gry aż się prosi, żeby dowiedzieć się więcej.

Rozgrywka - 0/10. Nie zdarzyło mi się jeszcze nigdy grać w tak strasznie toporną grę. Po pierwsze główny bohater rusza się strasznie sztucznie, denerwująco wolno, często gubi kierunek i przystaje. Po drugie większość akcji na wyspie polega na sprawdzaniu każdej lokacji - być może bowiem akcja ruszyła do przodu, i jakaś postać ma nam coś nowego do powiedzenia. Więc biegamy po domkach 1-10 i klikamy, czy coś się przypadkiem nie stało. A to wszystko przeplatane jest ciągłym - użyj kijka i kamienia, użyj kijka i kamienia. Pasek zdrowia faktycznie nie uniemożliwia skończenia gry (poza jak mi się wydaje jednym miejscem na wyspie), ale jest zbędny i upierdliwy, bo po jego wyczerpaniu postać przestaje biegać, co w połączeniu z powolnym krokiem staje się jeszcze bardziej nie do zniesienia. I np. idąc półką skalną musimy 30 razy klikać na każdy kamyczek (7 dzień). A gra jest do bólu liniowa, czasem musimy na coś popatrzeć, i wrócić się kilka plansz, bo tam własnie odblokowała się nowa możliwość działania. Wad "technicznych" gry jest poza tym z pewnością więcej, a ja na tym polu dość się już nad nią poznęcałem .

Podsumowując - daję 5/10, jako "naciągnięta średnia" dwóch wskazanych ocen. Mnie do skończenia gry motywowała jedynie dobra fabuła, bo w kilku momentach sterując główną postacią byłem już na krawędzi załamania nerwowego

PS. Czasówki to trzeba umieć robić, jak się chce już je wsadzać. Ta gra ma jedną z najgorszych, z jakimi się spotkałem - myślę o nadjeżdżającym pociągu.

[Vicek]

PS. Czasówki to trzeba umieć robić, jak się chce już je wsadzać. Ta gra ma jedną z najgorszych, z jakimi się spotkałem - myślę o nadjeżdżającym pociągu.

To nie jest czasówka. Możesz zostawić Adama samego w samochodzie na godzinę albo dwie, po Twoim powrocie będzie cały i zdrowy. W tej sytuacji mamy limit działań do wykonania, nie czasu

[PawelJasiak]

E tam, przecież w większości przygodówek, po śmierci następującej podczas "czasowki" cofa nas do jej początku, i tutaj jest dokładnie tak samo. A limit działań do wykonania w określonym czasie, po którym następuje śmierć to jest właśnie jak dla mnie "czasówka"

[kassiopestka]

Też bym to nazwała czasówką - jeśli mam coś zrobić w pewnym limicie czasowym, po czym ginę albo muszę zaczynać od nowa, jeśli nie zdążę, to dla mnie to jest czasówka, a to, że po zgonie wracam do punktu wyjścia, to przecież normalka.
Dla mnie pociąg nie był najgorszy, najgorsza była ta czasówka po wypadku - żeby się wydostać z wraku, Jezusiczku, co ja się z tym namęczyłam.

[Vicek]

Dla mnie czasówka wymusza na graczu szybkie wykonywanie założonych przez autorów czynności. Tutaj nie trzeba się śpieszyć, wręcz przeciwnie - im większy pośpiech, tym większe prawdopodobieństwo śmierci

Jest to jednak czasówka w świecie gry. Gracz nie jest ograniczony czasowo, za to bohater jest Przyjmijmy więc, że wszyscy mamy rację

[kassiopestka]

Aż takich szczegółów to już nie pamiętam. Pamiętam tylko, że te wszystkie nocne wątki w Reprobates były naprawdę fajne, mimo czasówek/zręcznościówek, w przeciwieństwie do akcji (a raczej ich braku) dziennych.

[UpartaZołza]

Ja wiem, że to offtop, ale nie mogę się powstrzymać...

Gracz nie jest ograniczony (..) za to bohater jest

W punkt! Idealne podsumowanie...

[pi_kor]

Nie byłem w stanie samodzielnie skończyć tej gry. Nie przez jakieś skomplikowanie zagadek czy toporność sterowania ale przez te łażenie po wyspie. Sekwencje snów, (czyli normalny p&c gameplay) nie były w stanie mnie utrzymać przy samodzielnym graniu męczeniu się na wyspie.... Grę "skończylem" u vicka na let's playu dla poznania fabuły (trochę mnie zaciekawiła). Dobrze zrobiłem dając sobie spokój bo ostatecznie zakończenie nawet w najmniejszym stopniu nie zrekompensowałoby mi przemęczenia sekwencji dziennych. Ostatecznie 5/10 i tak rozrzutny jestem.

[Piotr_85]

Gra z potencjałem niestety zmarnowanym przez wiele decyzji. Najbardziej irytują liczne elementy zręcznościowe oraz czasówki. Zbyteczny i nic nie wnoszący do rozgrywki jest też wymóg picia i jedzenia przez głównego bohatera. Często widoczny jest pixel hunting, a zagadki nie zawsze są logiczne i opierają się na motywie "101 zastosowań kijka". Główny bohater jest mało sympatyczny i w sumie do końca gry nic o nim nie wiemy. Na plus zaliczyć należy fabułę. Jest ciekawa i długo trzyma w napięciu nic nie wyjaśniając choć zakończenie jest rozczarowujące moim zdaniem. Bardzo ładnie i szczegółowo prezentują się również lokacje. Mimo to gra zostawiła na mnie negatywne wrażenie. Ocena to takie 4/10

[Przemo]

Czasówka polegająca na uratowaniu wszystkich osób napsuła mi dużo krwi, z tego co pamiętam. Całość wspominam jednak bardzo dobrze. Fabuła zaciekawiła mnie, a momentami czułem napięcie (np. etap w kostnicy). Mam tą grę w swojej bardzo okrojonej kolekcji wydań pudełkowych. 8/10

Muszę w końcu podejść do Alter Ego. Wszystkie inne tytuły Future Games przeszedłem.